رازو نیاز

سلام

سلامی وبلاگی به تمامی دوستان و عزیزان ، به تمامی کسانی که مرا در اینجا یاری می کنند و با نظرهای خودشان مرا کمک می کنند.

گوزل اوغلان آتانین بیر باغیشه سلیمانین گنجینه دیر

آنانین محبته عشق اوشاغینا دنیالارا اوت سالار

پس گلین پروانه اولاخو آنا و آتامیزین دورونا دولاناخ

$$$$$$$$

برداشت اول:

چقدر سخته تو چشمای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدیده و به جاش یه زخم همیشگی رو قلبت هدیه داد دور بزنی و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوز هم دوستش داری.

چقدر سخته دلت بخواد سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه ی وجودت له شده.

چقدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی.

چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس می کنه اما مجبورباشی بخندی تا نفهمه که هنوز هم دوستش داری.

چقدر سخته گل آرزوهاتو تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اون وقت آروم زیر لب بگی :

گل من باغچه ی نو مبارک.

$$$$$$$$

برداشت دوم:

خدایا تو را شکر می کنم که مرا با درد آشنا کردی و نداری را به من نشان دادی تا در زمانی که دارا و ثروتمند شدم خودم را گم نکنم.

خدا یا شکرت می کنم به خاطر دوستان نامردی که در اطرافم قرار دادی تا مردانگی و مروت را یاد بگیرم.

خدا یا تو را به خاطر همه آن چیزهایی که به من دادی و من لیاقت آن را نداشتم از تو متشکرم و ممنونم.

خدایا در این ماه مبارک تو را قسم به شهید این ماه از تقسیر تمامی بندگانت بگذر و از تقسیر من بنده گنه کارت هم درگذر.

خدایا چشمم را پاک دلم را روشن و پایم را در راه حق و عدالت استوار بگردان.

خدایا درد این بنده ناشکر و ناسپاست را هم تمامی بیماران شفا بده ... .

خدایات مرا از درب رحمت و کرمت نران و دور مساز که اگر تو مرا از رحمتت دور کنی آواره و سرگردان می شوم ... .

بیائید در این ایام همدیگر را یاد کنیم و برای همدیگر دعا کنیم که روزهای خوب و شاد و موفقی داشته باشیم . بیائید برای شفای مریضها دعا کنیم و از یاد نبریم کسایی را که زمانی برای دفاع از این مرز و بوم رفتند و حالا شیمیایی و جانبازند و دارند مثل شمع می سوزند و می سازند.

بیائید در این جا که بعد خارجی ندارد و هرکسی آن طور که می خواهد هست بدون نقاب و ... به همدیگر کمک کنیم و برای حل مشکلات و موفقیت همدیگر از دست همدیگر بگیریم .

$$$$$$$$

برداشت سوم:

زمانی که کبوتران و اسب سواران پیغامها و یادداشتها را برای مردم از شهری به شهر دیگر می بردند و خبری از SMS و ایمیل نبود چه صفایی داشت نامه نوستن و یاد کردن همدیگر اما با پیشرفت زمانه و صنعت ما انسانها از همدیگر دورتر و بی عاطفه تر می شویم و ... .

نمی دانم چرا ما با گذشت زمان فرهنگ و آئین خود را گم می کنیم و به چیزهایی دل می دهیم که هیچ گونه ارزشی را ندارد و اصلا با فرهنگ و خون ما هماهنگی ندارد اما ما آن را می پذیریم حتی اگر به خرد شدن و نابودی خودمان باشد ... .

در روزها و در این ایام مبارک از تمامی دوستان التماس دعا دارم.